23 lutego, 2022

Urazy stawu barkowego najczęściej dotykają sportowców, jednak i od tej reguły są wyjątki. Mogą pojawić się również w wyniku przeciążenia podczas wykonywania codziennych obowiązków. Pierwszym symptomem jest uciążliwy ból, który nasila się w trakcie ruchów rękoma. Pojawić się może również zasinienie czy opuchlizna. Jak rozpoznać zwichnięcie barku? Jakie są najczęstsze rodzaje urazów stawu barkowego? Jak długo trwa rehabilitacja?

Przyczyny urazów i zwichnięcia barku

Wśród najczęstszych przyczyny urazów i zwichnięcia barku wymienia się m.in.:

upadek na wyciągniętą rękę lub ramię,
silne, bezpośrednie uderzenie w bark,
niespodziewane, gwałtowne szarpnięcie (np. podczas jazdy tramwajem),
wykręcenie przez kogoś ręki,
niefortunny ruch barku,
podnoszenie zbyt ciężkich przedmiotów,
zbyt intensywny trening,
kontuzje będące wynikiem nieodpowiedniej rozgrzewki lub jej braku,
praca fizyczna ponad siły,
wypadek komunikacyjny,
upadek podczas napadu padaczkowego,
zwyrodnienia stawu barkowego wynikające z uwarunkowań genetycznych lub wieku,
choroby o podłożu reumatycznym,
wiotkość stawów m.in. w zespole Marfana.

Urazy barku stawowego często dotykają osoby aktywne fizycznie – grające w piłkę nożną, siatkówkę, tenisa, hokej oraz uprawiające narciarstwo. Gdy już raz zwichnęliśmy bark, jesteśmy bardziej narażeni na ponowny uraz tego typu.

Najczęstsze urazy stawu barkowego

Urazy stawu barkowego wiążą się z naciągnięciem lub naderwaniem mięśni, ścięgien czy też więzadeł. Wśród najczęściej występujących obrażeń wymienia się:

uszkodzenie stożka rotatorów,
zwichnięcie barku (uszkodzeniu może ulec staw barkowy, otaczającego go więzadła i mięśnie),
niestabilność barku (w przypadku zbyt szybkiego powrotu do aktywności fizycznej po przebytym urazie lub nieprawidłowo prowadzonej rehabilitacji),
przeciążenie stawu barkowego,
zwyrodnienie stawu barkowego związane z licznymi stanami zapalnymi i krwawieniami w obrębie stawu barkowego.

Objawy urazów i zwichnięcia barku

Urazów stawu barkowego w żadnym wypadku nie należy ignorować. Z pewnością, gdy dojdzie do jakiegokolwiek uszkodzenia, pojawią się dokuczliwe objawy. Najczęściej występujące symptomy to m.in.:

intensywny ból w górnej części ramienia, który narasta w czasie ruchów rękoma,
trudności w poruszaniu kończyną,
osłabienie siły mięśniowej kończyny,
uczucie niestabilności stawu,
wystający koniec obojczyka, który po wciśnięciu ponownie „wyskakuje” (tzw. objaw klawisza),
obrzęk i opuchlizna,
zasinienie,
krwiaki,
zniekształcenie wyglądu ramienia,
głowa kości ramiennej może być wyczuwalna w okolicy pachy,
drętwienie, pieczenie lub mrowienie kończyny (gdy uszkodzony zostanie nerw),
może pojawić się również stan podgorączkowy lub gorączka oraz ogólne złe samopoczucie.

Urazy stawu barkowego – jak leczyć?

Gdy zauważymy objawy bólowe lub trudności z poruszaniem barkiem, powinniśmy udać się do lekarza. Niewyleczony uraz może skutkować poważnymi konsekwencjami. Po wykonaniu prześwietlenia (RTG) możliwe jest zdiagnozowanie miejsca i rozległości urazu oraz zastosowanie najlepszego sposobu leczenia.

Zwichnięty bark wymaga nastawienia. Najczęściej wykorzystuje się w tym celu metodę zamkniętą, bezoperacyjną. Pacjent otrzymuje znieczulenie miejscowe lub ogólne. W niektórych przypadkach konieczna może być interwencja chirurgiczna.

W razie urazu stawu barkowego stosowane są zimne okłady, a także leki zawierające paracetamol oraz preparaty przeciwbólowe do stosowania miejscowego (np. w formie żelu). Nie należy używać maści i plastrów rozgrzewających – zwłaszcza od razu po doznaniu obrażenia, ponieważ mogą przynieść odwrotny efekt. Nasilą ból, zwiększając opuchliznę. Z tej formy terapii można skorzystać na dalszym etapie leczenia urazu stawu barkowego. Barku nie powinno się przeciążać, często lekarz rekomenduje jego unieruchomienie za pomocą stabilizującej ortezy.

Rehabilitacja w przypadku urazów stawu barkowego

Po urazie stawu barkowego ważna jest rehabilitacja. Najczęściej polega ona na systematycznych ćwiczeniach rozciągających mięśnie. Początkowo ćwiczenia wykonywane są bez obciążenia. Następnie większy nacisk kładzie się na stabilizację stawu oraz zwiększenie siły mięśniowej. Istotna jest terapia manualna, która ma na celu poprawę ruchomości stawu i odblokowanie go. Pacjenci poddawani się fizykoterapii (np. działanie pola magnetycznego, ultradźwięki, laser). Popularny staje się także kinesiotaping.

Ćwiczenia zalecone przez rehabilitanta powinny być wykonywane regularnie – również w domu.

Leczenie wraz z rekonwalescencją po urazie stawu barkowego może trwać ok. 3-6 tygodni. Osoby, które chcą powrócić do dawnej aktywności fizycznej, powinny robić to rozważnie. Pierwszy uraz stawu barkowego zwiększa ryzyko kolejnych w przyszłości.

Rehabilitacja domowa – dlaczego warto z niej skorzystać?

Rehabilitacja domowa – jak sama nazwa wskazuje – prowadzona jest przez rehabilitanta w warunkach domowych, np. u pacjentów, którzy z powodu zaawansowanej niepełnosprawności lub podeszłego wieku mają problem z osobistym stawieniem się w placówce. Rehabilitację domową prowadzą oczywiście specjaliści z naszego centrum KRIOSONIK.

Zasady funkcjonowania rehabilitacji domowej są tak naprawdę bardzo proste. Otóż w tym przypadku to nie pacjent przyjeżdża do placówki medycznej, ale rehabilitant w określonym wcześniej terminie stawia się w miejscu pobytu pacjenta i w takich warunkach prowadzi dopasowaną do potrzeb rehabilitację.

Rehabilitacja domowa – dla kogo?

Z rehabilitacji domowej może skorzystać każdy, kto nie ma możliwości osobistego stawienia się w naszym centrum KRIOSONIK. Z naszego doświadczenia wynika, że najczęściej korzystają z niej osoby w podeszłym wieku, z zaawansowaną niepełnosprawnością oraz z poważnymi chorobami, w praktyce uniemożliwiającymi pojawienie się w placówce. Zaliczają się do nich:

bardzo poważne uszkodzenia obwodowego i centralnego układu nerwowego,
bezpośrednie stany po zawałach serca i udarach mózgu,
rdzeniowy zanik mięśni,
demencja starcza,
choroba Parkinsona,
uszkodzenia mózgu,
stany po amputacjach kończyn.

Zdarza się również, że ze względu na stan zdrowia pacjenta lepszym rozwiązaniem jest rehabilitacja domowa nawet po mniej poważnych urazach, chorobach czy przeprowadzonych operacjach. Może tak być np. w pierwszych dniach po złamaniu kości, wypadku komunikacyjnym czy endoprotezoplastyce stawu kolanowego lub biodrowego.

Czy rehabilitacja domowa jest taka sama rehabilitacja w placówce?

Co do zasady w warunkach domowych można przeprowadzać wiele różnych ćwiczeń rehabilitacyjnych, masaże lecznicze, wykonywać zabiegi terapii manualnej, a także wiele zabiegów fizykoterapii – np. laseroterapię, krioterapię miejscową, ultradźwięki. Urządzenia wykorzystywane podczas takich zabiegów są niewielkie pod względem gabarytów i raczej nie ma problemu z ich transportem. Oczywiście pewnie ograniczenia jednak istnieją – nie da się w warunkach domowych wykonać zabiegu krioterapii ogólnej czy ćwiczeń z użyciem trampolin, równoważni itp.

Co jeszcze trzeba wiedzieć?

Warto pamiętać, że w naszym centrum KRIOSONIK z rehabilitacji domowej skorzystać można zarówno w ramach umowy z NFZ-em, jak i prywatnie. Skierowanie na usługi świadczone publicznie może wystawić lekarz POZ i każdy specjalista ubezpieczenia zdrowotnego, przy czym są one ograniczone czasowo. Ze świadczeń komercyjnych można korzystać bez żadnych ograniczeń. Wszystkich zainteresowanych zachęcamy do kontaktu!