23 lutego, 2022

Urazy stawu barkowego najczęściej dotykają sportowców, jednak i od tej reguły są wyjątki. Mogą pojawić się również w wyniku przeciążenia podczas wykonywania codziennych obowiązków. Pierwszym symptomem jest uciążliwy ból, który nasila się w trakcie ruchów rękoma. Pojawić się może również zasinienie czy opuchlizna. Jak rozpoznać zwichnięcie barku? Jakie są najczęstsze rodzaje urazów stawu barkowego? Jak długo trwa rehabilitacja?

Przyczyny urazów i zwichnięcia barku

Wśród najczęstszych przyczyny urazów i zwichnięcia barku wymienia się m.in.:

upadek na wyciągniętą rękę lub ramię,
silne, bezpośrednie uderzenie w bark,
niespodziewane, gwałtowne szarpnięcie (np. podczas jazdy tramwajem),
wykręcenie przez kogoś ręki,
niefortunny ruch barku,
podnoszenie zbyt ciężkich przedmiotów,
zbyt intensywny trening,
kontuzje będące wynikiem nieodpowiedniej rozgrzewki lub jej braku,
praca fizyczna ponad siły,
wypadek komunikacyjny,
upadek podczas napadu padaczkowego,
zwyrodnienia stawu barkowego wynikające z uwarunkowań genetycznych lub wieku,
choroby o podłożu reumatycznym,
wiotkość stawów m.in. w zespole Marfana.

Urazy barku stawowego często dotykają osoby aktywne fizycznie – grające w piłkę nożną, siatkówkę, tenisa, hokej oraz uprawiające narciarstwo. Gdy już raz zwichnęliśmy bark, jesteśmy bardziej narażeni na ponowny uraz tego typu.

Najczęstsze urazy stawu barkowego

Urazy stawu barkowego wiążą się z naciągnięciem lub naderwaniem mięśni, ścięgien czy też więzadeł. Wśród najczęściej występujących obrażeń wymienia się:

uszkodzenie stożka rotatorów,
zwichnięcie barku (uszkodzeniu może ulec staw barkowy, otaczającego go więzadła i mięśnie),
niestabilność barku (w przypadku zbyt szybkiego powrotu do aktywności fizycznej po przebytym urazie lub nieprawidłowo prowadzonej rehabilitacji),
przeciążenie stawu barkowego,
zwyrodnienie stawu barkowego związane z licznymi stanami zapalnymi i krwawieniami w obrębie stawu barkowego.

Objawy urazów i zwichnięcia barku

Urazów stawu barkowego w żadnym wypadku nie należy ignorować. Z pewnością, gdy dojdzie do jakiegokolwiek uszkodzenia, pojawią się dokuczliwe objawy. Najczęściej występujące symptomy to m.in.:

intensywny ból w górnej części ramienia, który narasta w czasie ruchów rękoma,
trudności w poruszaniu kończyną,
osłabienie siły mięśniowej kończyny,
uczucie niestabilności stawu,
wystający koniec obojczyka, który po wciśnięciu ponownie „wyskakuje” (tzw. objaw klawisza),
obrzęk i opuchlizna,
zasinienie,
krwiaki,
zniekształcenie wyglądu ramienia,
głowa kości ramiennej może być wyczuwalna w okolicy pachy,
drętwienie, pieczenie lub mrowienie kończyny (gdy uszkodzony zostanie nerw),
może pojawić się również stan podgorączkowy lub gorączka oraz ogólne złe samopoczucie.

Urazy stawu barkowego – jak leczyć?

Gdy zauważymy objawy bólowe lub trudności z poruszaniem barkiem, powinniśmy udać się do lekarza. Niewyleczony uraz może skutkować poważnymi konsekwencjami. Po wykonaniu prześwietlenia (RTG) możliwe jest zdiagnozowanie miejsca i rozległości urazu oraz zastosowanie najlepszego sposobu leczenia.

Zwichnięty bark wymaga nastawienia. Najczęściej wykorzystuje się w tym celu metodę zamkniętą, bezoperacyjną. Pacjent otrzymuje znieczulenie miejscowe lub ogólne. W niektórych przypadkach konieczna może być interwencja chirurgiczna.

W razie urazu stawu barkowego stosowane są zimne okłady, a także leki zawierające paracetamol oraz preparaty przeciwbólowe do stosowania miejscowego (np. w formie żelu). Nie należy używać maści i plastrów rozgrzewających – zwłaszcza od razu po doznaniu obrażenia, ponieważ mogą przynieść odwrotny efekt. Nasilą ból, zwiększając opuchliznę. Z tej formy terapii można skorzystać na dalszym etapie leczenia urazu stawu barkowego. Barku nie powinno się przeciążać, często lekarz rekomenduje jego unieruchomienie za pomocą stabilizującej ortezy.

Rehabilitacja w przypadku urazów stawu barkowego

Po urazie stawu barkowego ważna jest rehabilitacja. Najczęściej polega ona na systematycznych ćwiczeniach rozciągających mięśnie. Początkowo ćwiczenia wykonywane są bez obciążenia. Następnie większy nacisk kładzie się na stabilizację stawu oraz zwiększenie siły mięśniowej. Istotna jest terapia manualna, która ma na celu poprawę ruchomości stawu i odblokowanie go. Pacjenci poddawani się fizykoterapii (np. działanie pola magnetycznego, ultradźwięki, laser). Popularny staje się także kinesiotaping.

Ćwiczenia zalecone przez rehabilitanta powinny być wykonywane regularnie – również w domu.

Leczenie wraz z rekonwalescencją po urazie stawu barkowego może trwać ok. 3-6 tygodni. Osoby, które chcą powrócić do dawnej aktywności fizycznej, powinny robić to rozważnie. Pierwszy uraz stawu barkowego zwiększa ryzyko kolejnych w przyszłości.

Dlaczego aktywność fizyczna seniora jest ważna?

Polskie społeczeństwo nieuchronnie się starzeje – według szacunków, do 2050 r. aż 40% Polaków będą stanowiły osoby w wieku powyżej 60 lat. Niesie to ze sobą poważne wyzwania m.in. dla sektora ochrony zdrowia. Bardzo ważną rolę w zapobieganiu chorobom wieku starczego oraz ogólnej poprawie jakości życia seniorów pełni aktywność fizyczna. Tak powszechny w XXI wieku siedzący tryb życia ma bardzo negatywny wpływ na zdrowie osób w każdym wieku, w tym seniorów. Niekorzystnie działa on na większość układów oraz narządów organizmu, kluczowych do utrzymywania samodzielności oraz niezależności w wykonywaniu zwykłych codziennych czynności. Brak aktywności fizycznej upośledza układ krążenia i układ oddechowy, powoduje postępującą niesprawność układu ruchu, negatywnie wpływa na poziom cukru we krwi oraz poziom ciśnienia tętniczego, powoduje wzrost stężenia złego cholesterolu, zaburza gospodarkę mineralną i wywołuje wiele innych niekorzystnych zmian w organizmie. Seniorze, ruszaj się na zdrowie! Przez długie lata sądzono, że w przebiegu wielu chorób – również przewlekłych, typowych dla wieku podeszłego – jednym z ważnych elementów profilaktyki i leczenia jest unieruchomienie. Obecnie jednak wiadomo, że brak aktywności fizycznej może mieć o wiele poważniejsze następstwa. Badania naukowe dowiodły, że systematyczny, dopasowany do ogólnego stanu zdrowia, wieku oraz możliwości fizycznych ruch jest bardzo ważny w zapobieganiu oraz terapii takich chorób, jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, zwyrodnienie stawów, miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, depresja, a nawet niektóre rodzaje nowotworów. Istnieją badania, które potwierdzają, że aktywność fizyczna znacznie zwiększa również szanse na zachowanie sprawności intelektualnej w podeszłym wieku. Jaka aktywność fizyczna dla seniora? Możliwych form aktywności fizycznej dla osób w podeszłym wieku jest naprawdę wiele. Bardzo pozytywny wpływ na ogólną sprawność i samopoczucie ma już codzienny spacer – według doniesień naukowych, 20 minut spacerowania dziennie zmniejsza ryzyko chorób układu krążenia, dotlenia organizm oraz redukuje ryzyko wystąpienia depresji. Seniorom poleca się również gimnastykę, zajęcia na basenie (to doskonała forma ruchu m.in. dla osób z chorobami stawów), jogę czy nordic walking. Oczywiście jeśli nie ma ku temu przeciwwskazań zdrowotnych, a senior czuje się na siłach, może również jeździć na rowerze, biegać czy uprawiać sporty zespołowe. Aktywność fizyczna w formie fizjoterapii ma olbrzymie znaczenie w leczeniu wielu chorób typowych dla wieku podeszłego, w tym zwyrodnienia stawów, a także rehabilitacji po udarach mózgu czy zawałach serca. Pomoc w tym zakresie można uzyskać w naszym centrum KRIOSONIK. Osoby wymagającego tego typu wsparcia zapraszamy do kontaktu -> http://adresdemo.pl/kriosonik/rehabilitacja-warszawa/kontakt.