23 lutego, 2022

Urazy stawu barkowego najczęściej dotykają sportowców, jednak i od tej reguły są wyjątki. Mogą pojawić się również w wyniku przeciążenia podczas wykonywania codziennych obowiązków. Pierwszym symptomem jest uciążliwy ból, który nasila się w trakcie ruchów rękoma. Pojawić się może również zasinienie czy opuchlizna. Jak rozpoznać zwichnięcie barku? Jakie są najczęstsze rodzaje urazów stawu barkowego? Jak długo trwa rehabilitacja?

Przyczyny urazów i zwichnięcia barku

Wśród najczęstszych przyczyny urazów i zwichnięcia barku wymienia się m.in.:

upadek na wyciągniętą rękę lub ramię,
silne, bezpośrednie uderzenie w bark,
niespodziewane, gwałtowne szarpnięcie (np. podczas jazdy tramwajem),
wykręcenie przez kogoś ręki,
niefortunny ruch barku,
podnoszenie zbyt ciężkich przedmiotów,
zbyt intensywny trening,
kontuzje będące wynikiem nieodpowiedniej rozgrzewki lub jej braku,
praca fizyczna ponad siły,
wypadek komunikacyjny,
upadek podczas napadu padaczkowego,
zwyrodnienia stawu barkowego wynikające z uwarunkowań genetycznych lub wieku,
choroby o podłożu reumatycznym,
wiotkość stawów m.in. w zespole Marfana.

Urazy barku stawowego często dotykają osoby aktywne fizycznie – grające w piłkę nożną, siatkówkę, tenisa, hokej oraz uprawiające narciarstwo. Gdy już raz zwichnęliśmy bark, jesteśmy bardziej narażeni na ponowny uraz tego typu.

Najczęstsze urazy stawu barkowego

Urazy stawu barkowego wiążą się z naciągnięciem lub naderwaniem mięśni, ścięgien czy też więzadeł. Wśród najczęściej występujących obrażeń wymienia się:

uszkodzenie stożka rotatorów,
zwichnięcie barku (uszkodzeniu może ulec staw barkowy, otaczającego go więzadła i mięśnie),
niestabilność barku (w przypadku zbyt szybkiego powrotu do aktywności fizycznej po przebytym urazie lub nieprawidłowo prowadzonej rehabilitacji),
przeciążenie stawu barkowego,
zwyrodnienie stawu barkowego związane z licznymi stanami zapalnymi i krwawieniami w obrębie stawu barkowego.

Objawy urazów i zwichnięcia barku

Urazów stawu barkowego w żadnym wypadku nie należy ignorować. Z pewnością, gdy dojdzie do jakiegokolwiek uszkodzenia, pojawią się dokuczliwe objawy. Najczęściej występujące symptomy to m.in.:

intensywny ból w górnej części ramienia, który narasta w czasie ruchów rękoma,
trudności w poruszaniu kończyną,
osłabienie siły mięśniowej kończyny,
uczucie niestabilności stawu,
wystający koniec obojczyka, który po wciśnięciu ponownie „wyskakuje” (tzw. objaw klawisza),
obrzęk i opuchlizna,
zasinienie,
krwiaki,
zniekształcenie wyglądu ramienia,
głowa kości ramiennej może być wyczuwalna w okolicy pachy,
drętwienie, pieczenie lub mrowienie kończyny (gdy uszkodzony zostanie nerw),
może pojawić się również stan podgorączkowy lub gorączka oraz ogólne złe samopoczucie.

Urazy stawu barkowego – jak leczyć?

Gdy zauważymy objawy bólowe lub trudności z poruszaniem barkiem, powinniśmy udać się do lekarza. Niewyleczony uraz może skutkować poważnymi konsekwencjami. Po wykonaniu prześwietlenia (RTG) możliwe jest zdiagnozowanie miejsca i rozległości urazu oraz zastosowanie najlepszego sposobu leczenia.

Zwichnięty bark wymaga nastawienia. Najczęściej wykorzystuje się w tym celu metodę zamkniętą, bezoperacyjną. Pacjent otrzymuje znieczulenie miejscowe lub ogólne. W niektórych przypadkach konieczna może być interwencja chirurgiczna.

W razie urazu stawu barkowego stosowane są zimne okłady, a także leki zawierające paracetamol oraz preparaty przeciwbólowe do stosowania miejscowego (np. w formie żelu). Nie należy używać maści i plastrów rozgrzewających – zwłaszcza od razu po doznaniu obrażenia, ponieważ mogą przynieść odwrotny efekt. Nasilą ból, zwiększając opuchliznę. Z tej formy terapii można skorzystać na dalszym etapie leczenia urazu stawu barkowego. Barku nie powinno się przeciążać, często lekarz rekomenduje jego unieruchomienie za pomocą stabilizującej ortezy.

Rehabilitacja w przypadku urazów stawu barkowego

Po urazie stawu barkowego ważna jest rehabilitacja. Najczęściej polega ona na systematycznych ćwiczeniach rozciągających mięśnie. Początkowo ćwiczenia wykonywane są bez obciążenia. Następnie większy nacisk kładzie się na stabilizację stawu oraz zwiększenie siły mięśniowej. Istotna jest terapia manualna, która ma na celu poprawę ruchomości stawu i odblokowanie go. Pacjenci poddawani się fizykoterapii (np. działanie pola magnetycznego, ultradźwięki, laser). Popularny staje się także kinesiotaping.

Ćwiczenia zalecone przez rehabilitanta powinny być wykonywane regularnie – również w domu.

Leczenie wraz z rekonwalescencją po urazie stawu barkowego może trwać ok. 3-6 tygodni. Osoby, które chcą powrócić do dawnej aktywności fizycznej, powinny robić to rozważnie. Pierwszy uraz stawu barkowego zwiększa ryzyko kolejnych w przyszłości.

Dlaczego rehabilitacja jest ważna?

Nagły uraz, nieszczęśliwy wypadek czy choroba przewlekła mogą przytrafić się każdemu, bez względu na płeć czy wiek. Współczesna medycyna ma skuteczne sposoby leczenia wielu schorzeń i kontuzji – bardzo istotnym elementem terapii jest w wielu przypadkach rehabilitacja. Czym konkretnie jest i dlaczego jest tak ważna? Odpowiadamy! Istnieje wiele naukowych definicji rehabilitacji. Ogólnie można przyjąć, że rehabilitacja to proces leczenia – zarówno fizycznego, jak i psychologicznego – który przyspiesza proces naturalnej regeneracji organizmu zmagającego się z chorobą/urazem, a także zmniejsza fizyczne, psychiczne oraz społeczne następstwa choroby. Wielu osobom rehabilitacja kojarzy się w pierwszych chwili z ćwiczeniami czy zabiegami, którym poddają się osoby po kontuzjach i chorobach układu ruchu: złamaniach, zwichnięciach, stłuczeniach, schorzeniach przeciążeniowych i zwyrodnieniowych itp. Bez wątpienia rehabilitacja ortopedyczna jest powszechnie znana, ale nie oznacza to, że jest jedyna. Tak naprawdę odpowiednią rehabilitację powinno się stosować w procesie leczenia wielu innych chorób, m.in. o podłożu kardiologicznym, nowotworowym, ginekologicznym i laryngologicznym, w schorzeniach układu oddechowego i nerwowego, a także w psychiatrii. Rehabilitacja obejmować może różne działania, wśród których znajdują się:

zabiegi fizykoterapeutyczne,
metody uzdrowiskowe,
metody balneologiczne,
kinezyterapia,
indywidualne techniki opracowane przez specjalistów (np. terapia PNF czy terapia Vojty),
psychoterapia,
terapia logopedyczna,
terapia zajęciowa.

Rehabilitacja – jakie ma znaczenie? Każda choroba czy uraz negatywnie wpływają na ogólnie rozumiane życie pacjenta. Bywają bezpośrednim zagrożeniem życia, powodują dolegliwości bólowe, czasową lub trwałą niesprawność i niesamodzielność, często odbijają się na kondycji psychicznej, wpływają na społeczne i materialne aspekty życia. Celem rehabilitacji jest maksymalne przyspieszenie powrotu pacjenta do pełni zdrowia i/lub sprawności, a jeśli nie jest to możliwe rehabilitacja ma w najwyższy możliwy sposób poprawić jakość jego życia, zredukować odczuwane dolegliwości, a także w miarę możliwości pozwolić na samodzielność. Należy pamiętać, że sytuacja zdrowotna pacjenta po przebytym urazie lub związana z daną chorobą kształtuje się indywidualne. Dlatego stosuje się różne metody rehabilitacji, dające rozmaite efekty. U niektórych pacjentów szczytem możliwości rehabilitacyjnych będzie zachowanie samodzielności przy jedzeniu czy toalecie, dla innych – pełny powrót do zdrowia, sprawności, funkcji społecznych i zawodowych. Za każdym razem jednak rehabilitacja skraca okres leczenia, poprawia jego wyniki, łagodzi niepełnosprawność, a także zmniejsza ryzyko powikłań i nawrotów choroby/urazu. W centrum KRIOSONIK oferujemy pacjentom szeroki zakres usług rehabilitacyjnych, w tym różnego rodzaju zabiegi fizykoterapii, kinezyterapii, masaże czy terapię osoczem bogatopłytkowym. Osoby zainteresowane szczegółami zapraszamy do kontaktu -> http://adresdemo.pl/kriosonik/rehabilitacja-warszawa/kontakt.