Hodowla pszenicy jarej


Hodowla pszenicy jarej rozpoczęta została w Choryni w 1991 roku.
Bazę wyjściową do tworzenia nowych rodów stanowiły początkowo odmiany jare polskie, szwedzkie, niemieckie i angielskie, materiały kolekcyjne z CIMMYT w Meksyku oraz odmiany ozime.
W czasie prac hodowlanych duży nacisk położony jest na wysoki plon, jakość wypiekową, odporność na choroby oraz odporność na suszę. Efektem prac hodowlanych było zarejestrowanie w 2005 roku pierwszej odmiany o nazwie Bombona (E), która przełamała ujemną korelację plonu z wartością technologiczną i stała się konkurencyjna w plonie, nawet dla pszenic z grupy technologicznej A. Do grupy jakościowej A zaliczamy: odporną na choroby Brawurę, charakteryzujące się wysoką zawartością białka oraz glutenu Katodę, Walutę i najnowszą Goplanę, tolerującą zakwaszenie gleby Kandelę oraz nadającą się na słabsze stanowiska Strunę. Grupę E/A reprezentują: odporna na fuzariozę kłosa Arabella i nadzwyczaj plenna Mandaryna.